Μια διαρροή ακτινοβολίας Γάμα παρουσιάζεται στο εργαστήριο Πυρηνικής Τεχνοβιολογίας του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϋ. Στην ακτινοβολία αυτή θα εκτεθεί ο νεαρός βιολόγος Μπρους Μπάνερ (Έρικ Μπάνα) ο οποίος, αρχικά φαίνεται να μην έχει πάθει τίποτα ενώ κανονικά θα έπρεπε να είχε σκοτωθεί…
Όταν, όμως, με κάποια αφορμή εξοργίζεται υπερβολικά, ο Μπρους μεταμορφώνεται στον Hulk, σε ένα τεράστιο πράσινο ανθρωπόμορφο τέρας, τρομακτικής δύναμης, που καταστρέφει τα πάντα! Όταν επανέρχεται στην κανονική του μορφή, δεν θυμάται τίποτα. Η συνάδελφος και αγαπημένη του Μπέτι Ρος (Τζένιφερ Κόνελι), έπειτα από μια έρευνα που κάνει, θα ανακαλύψει την τρομερή αλήθεια.
Είμαι θαυμαστής και ταυτόχρονα μελετητής των ηρωικών χαρακτήρων της Marvel Comics (από την πλευρά της διαμόρφωσης της μεταπολεμικής αμερικανικής λαϊκής κουλτούρας) και είναι αλήθεια ότι θεωρούσα πολύ δύσκολο να μεταφερθεί επί της οθόνης ένας τόσο πληθωρικός ήρωας σαν τον Hulk. Αυτή μου την άποψη την ενδυνάμωνε το γεγονός ότι η απόπειρα για την τηλεοπτική του μεταφορά κατέληξε σε ένα σήριαλ (προβλήθηκε και στην χώρα μας στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με τον Λου Φερίνο στο ρόλο του Hulk) που αντιμετώπιζε απλώς…απλοϊκά τη διττή φύση του ήρωα, αγνοώντας τις πραγματικές του ψυχαναλυτικές διαστάσεις. Ο Hulk, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, είναι κάτι σαν τον Δόκτωρ Τζέκιλ και τον Μίστερ Χάιντ. Υπάρχει κάτι πραγματικά τραγικό πίσω από την διπλή ταυτότητα, όπως τραγικό είναι και το γεγονός ότι όλοι κρύβουμε και το καλό και το κακό μέσα μας, χωρίς να είμαστε μανιχαϊστικά μονοδιάστατοι. Αυτό διέκρινε, ένας από τους πιο σπουδαίους σκηνοθέτες της εποχής μας, ο Ανγκ Λι (Τίγρης και Δράκος, Το μυστικό του Brokeback Mountain, Η Ζωή του Πι) και δέχτηκε να κατευθύνει όλη την παραγωγή. Το αποτέλεσμα είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό.
Πιστεύω πως το φιλμ είναι το πιο σκοτεινό όλων όσων έχουν γυριστεί με αναφορά στους άλλους κινηματογραφικούς υπερ-ήρωες της Marvel (Spider Man, X-Men και Daredevil, Κάπτεν Αμέρικα, Εκδικητές κ.λπ.). Τον Hulk τον χαρακτηρίζει μια πολύ πιο σκοτεινή ιστορία σε σχέση με τους προαναφερθέντες ή τουλάχιστον έτσι τον σκιαγράφησε ο Ανγκ Λι, επιμένοντας σε όσα κρύβονται στο ασυνείδητο (το οποίο εκφράζεται από τον πρωτόλειο Hulk), στα θαμμένα τραύματα της παιδικής ηλικίας, στην οικογενειακή κακοποίηση. Υπάρχει το εύρημα των γενετικών πειραμάτων που έκανε ο πατέρας του Μπρους Μπάνερ στον γιο του σε πολύ μικρή ηλικία και που θάφτηκαν βαθιά στην μνήμη του. Επανέρχονται όμως στην επιφάνεια με τραγικό τρόπο, έπειτα από πολλά χρόνια και με αποτέλεσμα την εμφάνιση του Hulk. Ο πατέρας μισεί τον γιο του και θέλει την καταστροφή του…Θέλετε τίποτα καλύτερο; Αυτός είναι ένας από τους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους αναπτύσσει την ιστορία του ο Ανγκ Λι, προσφέροντας ένα δυνατό ψυχολογικό υπόβαθρο στον τερατώδη Hulk. Και είναι πραγματικό κατόρθωμα για έναν σκηνοθέτη να καταφέρει να δώσει τις ψυχολογικές συγκρούσεις και το βάθος σε μια κατά τα άλλα απλή ιστορία, χωρίς αυτό να αποβαίνει σε βάρος του θεάματος και του ποπ κορν blockbuster.
Ο Ανγκ Λι διευθύνει θαυμάσια το φιλμ και σ’ αυτό βοηθούν οι ηθοποιοί και οι υπόλοιποι συντελεστές της ταινίας. Τα εφέ παρουσιάζουν εξαιρετική δύναμη (χωρίς να κρύβουν την κομπιουτερογενή προέλευση τους) ενώ το καστ είναι επιλεγμένο με επιστημονική ακρίβεια. Καταρχήν η ερμηνεία του Αυστραλού Έρικ Μπάνα στον ρόλο του Hulk/Μπρους Μπάνερ δίνει την αίσθηση της επικείμενης έκρηξης…Θυμίζει καζάνι που βράζει! Βέβαια όταν εμφανίζεται ο Hulk (περίπου 40 λεπτά μετά το ξεκίνημα της ταινίας), πρωταγωνιστές γίνονται πλέον τα εφέ, χωρίς, όμως, να επισκιάζουν την ερμηνεία του Μπάνα που καταφέρνει να δώσει την τραγική διάσταση που αρμόζει στον Hulk/Μπρους Μπάνερ. Η Τζένιφερ Κόνελυ υποδύεται την Μπέτυ Ρος, την κοπέλα με την οποία είναι ερωτευμένος ο Μπρους Μπάνερ και η οποία λειτουργεί ως το μόνο ηρεμιστικό απέναντι στην οργή του Hulk. Επίσης αναπάντεχα πειστικός είναι, ο Σαμ Έλιοτ στον ρόλο του “Κεραυνού” Ρος, ένας κλισέ χαρακτήρας που όμως, απ’ ότι φαίνεται ταιριάζει γάντι στον Έλιοτ. Τέλος, ο Νικ Νόλτε στιγματίζει με την απόδοσή του τον ρόλο του Ντέιβιντ Μπάνερ, του παρανοϊκού επιστήμονα-πατέρα, ο οποίος δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να πετύχει τους στόχους του. Εξαιρετική είναι η μουσική του Ντάνι Έλφμαν, οποίος δουλεύει ακολουθώντας τα μονοπάτια του Μπέρναρντ Χέρμαν (μόνιμου συνεργάτη του Άλφρεντ Χίτσκοκ), καταφέρνοντας, με τις νότες του να επιφέρει την επιθυμητή σύγχυση ανάμεσα στην παραίσθηση και στην πραγματικότητα.
Το φιλμ στο σύνολο του είναι εξαιρετικό και είναι σίγουρο ότι αν όλοι οι “χάρτινοι” ήρωες τύγχαναν ανάλογης αντιμετώπισης, σαν αυτή του Hulk από τον Ανγκ Λι, τότε θα μιλούσαμε για ένα νέο είδος κινηματογράφου που θα συνδύαζε την υπερ-εξελιγμένη τεχνολογία των ειδικών εφέ με την ψυχογράφηση και ψυχανάλυση αυτών των καταπληκτικών χαρακτήρων. O Hulk στη συνέχεια άλλαξε ύφος και στυλ εναρμονιζόμενος πλήρως με τους υπόλοιπους ήρωες της Marvel, ενώ ο Μπρους Μπάνερ πήρε τη μορφή των ηθοποιών Έντουαρντ Νόρτον (Ο Απίθανος Hulk, 2008) και Μαρκ Ράφαλο (σειρά ταινιών The Avengers, 2012, 2015, 2018, 2019).
Hulk (2003)
Σκηνοθεσία: Ανγκ Λι
Ηθοποιοί: Έρικ Μπάνα, Τζένιφερ Κόνελι, Νικ Νόλτε, Σαμ Έλιοτ, Τζος Λούκας
Διάρκεια: 138΄
ΠΗΓΗ: icineman.com